Wszyscy jesteśmy dziwni

Program spektaklu

Program spektaklu do pobrania w formacie pdf.

„Normalność nie istnieje! To po prostu nawijka, którą wam na co dzień sprzedają!
My opowiemy wam inną historię.
Wszyscy jesteśmy dziwni!
Dziesięć występów i tylko jeden bilet!
To co, zaczynamy zabawę?”

„Wszyscy jesteśmy dziwni”, Karolina Sulej

Drogie osoby, opowiemy wam o placu zabaw świata, Sodomie nad morzem; o raju dla biedaków! O Coney Island, wyspie-dzielnicy Nowego Jorku; o tętniącym życiem parku rozrywki i cyrkowej oazie dla „dziwaków”, odrzuconych przez normatywne społeczeństwo.

Twórcy i twórczynie spektaklu, przywołując historię Coney Island, zadają pytania o możliwość wyrażania własnej odmienności; o trud poszukiwania przestrzeni i akceptacji dla wszystkiego, co nie mieści się w normie. Opowieści performerów i performerek ze współczesnego Coney Island odsłaniają tematy boleśnie uderzające również w naszą rzeczywistość. Stopniowa utrata przestrzeni na wypowiedź i działanie; deweloperka pożerająca rdzenną tkankę miasta; realia późnego kapitalizmu, które nie sprzyjają indywidualności: odgradzanie się i zamiatanie z przestrzeni widoczności wszystkiego, co zbędne i nieprzynoszące korzyści; traktowanie coraz większych grup osób, miejsc i idei na równi z zepsutymi przedmiotami. To jest ciemna strona liberalnej demokracji. I o tym wam opowiemy!

A zatem, drogie Osoby, Panie, Panowie i wszyscy Inni, zapraszamy na seans wspólnego śnienia na jawie! Pomarzymy sobie o miejscu, które akceptuje każde „dziwactwo” i nie zadaje pytań; które nie wymaga i przygarnia wszystkich odrzuconych przez świat. Zatęsknijmy i przyśnijmy sobie razem takie miejsce! I zadajmy sobie pytanie, czy w opowieści o Coney Island więcej jest tęsknoty za światem, który odchodzi, czy spoglądania z nadzieją w przyszłość? Zapraszamy!

Spektakl realizowany w ramach projektu „Nowy i Młodzi”

Czas trwania spektaklu: 1:45 bez przerwy

Partnerzy premiery:

Spektakl bierze udział w 28. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Paweł Kluszczyński, Katarzyna Lemańska, Andrzej Lis, Jacek Sieradzki (przewodniczący), Katarzyna Tokarska – Stangret, Wiktoria Tabak, Agnieszka Wójtowicz.

NAGRODY i WYRÓŻNIENIA:

• Olga Ciężkowska i Anna Mazurek odebrały nagrodę za reżyserię i dramaturgię spektaklu „Wszyscy jesteśmy dziwni” w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Przedstawienie znalazło się w gronie 13 najlepszych spektakli 2021 roku zgłoszonych do tego konkursu.

• GRAND PRIX  13. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr”
  Jury w składzie: Elżbieta Malczewska-Giemza, Tomasz Domagała i Maciej Nowak spośród siedmiu konkursowych realizacji debiutujących reżyserów przyznało nagrodę główną Oldze Ciężkowskiej za reżyserię spektaklu „Wszyscy jesteśmy dziwni”.
  „Za wykreowanie wieloznacznej scenicznej metafory współczesnego świata oraz oddanie głosu wykluczonym. Jury z uznaniem odnosi się również do dojrzałości scenicznej twórczyń i twórców”.

• NAJLEPSZY DEBIUT REŻYSERSKI – Olga Ciężkowska „Wszyscy jesteśmy dziwni” – wg Katarzyny Flader-Rzeszkowskiej i Jacka Sieradzkiego w podsumowaniu sezonu 2021/2022  „NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI w sezonie 2021/2022″ Miesięcznika TEATR.

• Wyróżnienie w corocznym SUBIEKTYWNYM SPISIE AKTORÓW TEATRALNYCH Jacka Sieradzkiego opublikowanym na portalu e-teatr dla Pauliny Walendziak i Katarzyny Żuk

  PAULINA WALENDZIAK
  „[…] jej przejście w środku sezonu na drugą stronę Piotrkowskiej – z Teatru im. Jaracza do Teatru Nowego – było w Łodzi sensacją. Oglądałem ją chwilę przed i chwilę po – i różnica poziomu frajdy aktorskiej w Złej dziewczynce Lothara Kittsteina, naciąganej i przesymbolicznionej psychodramie i w spektaklu Wszyscy jesteśmy dziwni o podnowojorskiej wyspie dziwaków i freaków, biła po oczach”.

  KATARZYNA ŻUK
  „W przedstawieniu Wszyscy jesteśmy dziwni, adaptacji reportażu Karoliny Sulej o Coney Island, oryginalnym nowojorskim rezerwacie dziwaków, ma kluczowy monolog: wołanie Patchworkowej Dziewczyny, kobiety, lesbijki, latynoski i niepełnosprawnej o miejsce w społeczeństwie i o elementarną godność. W jej mowie nie ma patosu, pogrzmiewania wiecowego, tylko pogodnie ironiczny uśmiech i wyzywający wzrok ku widzom. Perypetie bohaterki mówią za nią. […]”