Kokolobolo, czyli opowieść o przypadkach Ślepego Maksa i Szai Magnata / 2012 r.
Autor, teksty piosenek:
Robert Urbański
Reżyseria:
Jacek Głomb
Scenografia i kostiumy:
Małgorzata Bulanda
Muzyka:
Bartek Straburzyński
Ruch sceniczny:
Witold Jurewicz
Asystent reżysera:
Paweł Audykowski
Inspicjentka:
Teresa Hajman
Muzycy:
Joanna Cieślarczyk/Zuzanna Wojdal, Maciej Kuliberda, Michał Makulski, Michał Nowak, Wojciech Sokołowski
Prapremiera:
22 września 2012 r., Duża Sala, w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur
Występują:
Malwina Jelistratow (Berta)
Magdalena Kaszewska (Alina)
Agnieszka Korzeniowska (Erika)
Mirosława Olbińska (Matka Bronki)
Aleksandra Posielężna (Bronka, Sara)
Karolina Kamińska (gościnnie) (Bronka, Sara)
Katarzyna Żuk (Irma)
Magdalena Drab (gościnnie) (Ryfka)
Paweł Audykowski (Ślepy Maks)
Wojciech Droszczyński (Żyd wieczny tułacz)
Łukasz Gosławski (Josek Dancingier)
Artur Gotz (Ernest, Złodziej Lutek, Policjant Bączek)
Gracjan Kielar (Hermann Reinhardt, Komisarz Paprocki, Samuel Goldfaden, Balberman)
Sławomir Sulej (Szmul Rozenblum, Reb Jeszua)
Bartosz Turzyński (Szaja Magnat)
Michał Bieliński (Fajwel Bucik)
Hubert Kułacz (Dawid Gertler)
Albert Pyśk (gościnnie) (Złodziej Staszek, Policjant Endek )
O spektaklu
Na dzieje każdego miasta i każdej społeczności składają się nie tylko podniosłe chwile i chwalebne czyny, ujęte w kronikach magistratu i historycznych syntezach; lokalną tożsamość budują zaś nie tylko honorowi obywatele i zasłużeni działacze. Zdarza się, że ta rola przypada postaciom działającym na granicy prawa, ludziom kontrowersyjnym, dalekim od stereotypu szacownego mieszczanina. Dla Łodzi jedną z takich postaci jest Ślepy Maks, legendarny przywódca żydowskiego półświatka, król podziemnego życia w przedwojennej metropolii, którą zamieszkiwali Polacy, Żydzi, Niemcy i Rosjanie. Ślepy Maks był dotąd bohaterem filmów, książek, a nawet gry miejskiej, ale nie trafił jeszcze na deski teatru. Tymczasem trudno o bohatera, który lepiej by się do tego nadawał, barwniejszego, bardziej skomplikowanego, mniej jednoznacznego.
Przestępca? Niewątpliwie. Obrońca uciśnionych? Są i na to dowody. Z całą pewnością Ślepy Maks był postacią nietuzinkową, a jego pełne tajemnic życie jest niemal gotowym scenariuszem filmowym. Postanowiliśmy opowiedzieć o nim na nowo, nie przejmując się zbyt mocno faktografią, która jest zresztą pełna luk i niejasności, jak to zwykle bywa w przypadku legend. Losy Maksa chcemy połączyć z równie spektakularnymi i niezwykłymi kolejami żywota jednego z jego kompanów, Szaji Magnata. Ten ostatni miał według relacji prowadzić jedyną w swoim rodzaju, kilkuletnią wojnę podjazdową
z hitlerowskimi oprawcami z łódzkiego getta, wojnę, która skończyła się jego śmiercią w kazamatach gestapo.
W spektaklu odtworzono wielokulturową atmosferę Łodzi sprzed II Wojny Światowej. Na scenie powstała restauracja Kokolobolo, siedziba szajki Maksa. Opowieść jest wzbogacona o oryginalne piosenki, odwołujące się do folkloru wielonarodowych łódzkich przedmieść i podwórek. Przedstawienie łączy w sobie elementy szlachetnej rozrywki i rozprawy z historią, poważnej dysputy i poetyckiej zadumy, dramatyzmu, humoru
i nostalgii.
Prapremiera przedstawienia odbyła się w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur 2012 – Generacje.
Czas trwania: 2 godziny i 15 minut z przerwą.
Uwaga: Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Nagrody
Nadzwyczajna ZŁOTA MASKA za przywrócenie teatrowi łódzkich tematów w sezonie 2012/2013
Zdjęcia
Recenzje
Legenda o łódzkim Al Capone. Udana premiera w Nowym
Monika Wasilewska, Gazeta Wyborcza
Maks wreszcie w teatrze
Łukasz Kaczyński, Dziennik Łódzki
Chłopcy z ferajny
Renata Sas, Express Ilustrowany
Dintojra Ślepego Maksa, czyli za co kochać bałuckich opryszków
Michał Lachman, Łódź w kulturze
Kokolobolo w Teatrze Nowym
Natalia Wałkuska, www.plasterlodzki.pl