Kocha, nie kocha
Tekst | reżyseria
Tomasz Śpiewak
Scenografia | kostiumy
Anna Met
Choreografia
Katarzyna Sikora
Muzyka
Justyna Stasiowska
Video | reżyseria światła
Wojciech Sobolewski
Asystent reżysera
Michał Kruk
Asystentka scenografki
Anna-Maria Wolniak
Inspicjentka
Hanna Molenda
Identyfikacja graficzna
Ola Jasionowska
Prapremiera
5 listopada 2022, Duża Scena
Występują:
Paweł Audykowski
Dorota Ignatjew
Halszka Lehman
Mirosława Olbińska
Aleksandra Posielężna (gościnnie)
Damian Sosnowski
Sławomir Sulej
Bartosz Turzyński
Lena Ledoff (gościnnie) - muzyka na żywo
O spektaklu
Co poczęte z czystego źródła, spowite jest Tajemnicą
I pieśń nie zdoła więcej niż rąbka jej uchylić.
Friedrich Hölderlin
Program spektaklu do pobrania w formacie pdf.
Lata dwudzieste w historii Europy – dzisiaj, sto lat temu, dwieście – to zawsze był trudny czas. Co człowiek miał sto lat temu do dyspozycji? Modlitwę, alkohol, przemoc. Dwieście lat temu można sobie było pogadać do strumienia. A dziś? Dziś jesteśmy zeroemisyjni, samowystarczalni i zrównoważeni. Kim my w ogóle jesteśmy? Co moglibyśmy zaoferować? Coś podnosimy, coś przenosimy. Coś poprawiamy. Fakt, że ruch jest najważniejszy: byle nie leżeć w łóżku, nie zaciągać rolet. Strumień nie stoi w miejscu. Koło młyńskie nigdy się nie zatrzymuje; porusza się nawet kamień.
Czy to jest moja droga? Trawa jest mokra i bujna. Fakt, że wzbiera we mnie ochota, by tarzać się w tej zielonej toni, żywić się wyłącznie zapachem. Fakt, że wszystko mnie pociąga i przejmuje drżeniem. Fakt, że postępuję z moim sercem jak z chorym dzieckiem i na wszystko mu pozwalam. Radość. Wstręt. Strach. Zaskoczenie. Złość. Kocha, czy nie kocha? Kocham, czy nie kocham? Kto? Kogo? Co? Czy z wzajemnością?
„Kocha, nie kocha” to czarna komedia o młodości, emocjach, uzależnieniach, kryzysie tożsamości, kryzysie relacji i kryzysie klimatycznym. To także opowieść o muzyce i jej interpretatorach; o dźwięku i ludzkim głosie – dzikim zwierzęciu, które trzeba okiełznać.
Spektakl zainspirowany cyklem pieśni Franciszka Schuberta do tekstów Wilhelma Müllera „Piękna Młynarka” przenosi widza w sielski krajobraz rzecznego młyna. Młody czeladnik trafia tu, podążając za strumieniem, by poznać Piękną Młynarzównę. Dwieście lat temu młyn jawił się jako idealna sceneria, by umieścić w niej akcję śpiewogry o miłości i namiętności. A dziś? Czy wartki nurt wody jest niewyczerpanym źródłem energii, czy raczej przekleństwem niepowstrzymanego żywiołu, który niszczy wszystko? Młynarczyk nie ten sam, co kiedyś, Młynarzówna inna. A może to tylko nam się śni?
Czas trwania spektaklu z przerwą: 2:45
Spektakl bierze udział w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Dominik Gac, Andrzej Lis, Julia Lizurek, Wiesław Kowalski, Magdalena Rewerenda, Agata Tomasiewicz.
Zdjęcia
Video
Recenzje
Dzikość serca i rachunek za prąd.
Izabella Adamczewska - „Gazeta Wyborcza - Łódź” online
Kogo cieszy współczesność?
Anna Pajęcka dla MIEJ MIEJSCE
W Nowym o młodych
Adrianna Wolińska dla miesięcznika "Dialog"