Antygona / 2013 r.
Autor:
Sofokles
Przekład:
Kazimierz Morawski
Reżyseria:
Marcin Liber
Dramaturgia:
Marcin Cecko
Scenografia:
Mirek Kaczmarek
Kostiumy:
grupa MIXER
Muzyka:
Aleksandra Gryka
Ruch sceniczny:
Tomasz Bazan
Praca nad wierszem:
Irena Jun
Przygotowanie chóru:
Hanna Klepacka
Kamera live:
Tomasz Góralczyk vel Tarasiuk
Asystent reżysera:
Bartosz Turzyński
Premiera:
7 kwietnia 2013 r., Duża Sala
Występują:
Monika Buchowiec (Terezjasz)
Beata Kolak (Eurydyka)
Dominika Biernat (Ismena)
Agnieszka Kwietniewska (gościnnie) (Antygona)
Wojciech Bartoszek (Chór)
Wojciech Droszczyński (Chór)
Łukasz Gosławski (Chór)
Artur Gotz (Chór)
Gracjan Kielar (Kreon)
Michał Kruk (Chór)
Wojciech Oleksiewicz (Chór)
Krzysztof Pyziak (Chór)
Piotr Seweryński (Chór)
Bartosz Turzyński (Strażnik)
Piotr Trojan (Hajmon)
Patryk Zwoliński (gościnnie) (Przodownik Chóru)
O spektaklu
Kim jest dzisiaj Antygona? Czy może być współczesna i mówić o społeczeństwie, w którym przyszło nam żyć, skoro liczy sobie niespełna dwa i pół tysiąca lat? A może manifest Antygony wybrzmi nieco inaczej, jeśli założyć, że była ona świadkiem ceremonii pogrzebowych wielkich postaci polityki XXI wieku?
Te celebracje-spektakle nie poprzestają na telewizyjnej transmisji, która daje nam dostęp do każdego detalu, do każdego gestu i niemal każdej łzy, stają się też bez wątpienia orężem w politycznej walce. Czy korzystając ze swojej buntowniczej, rewolucyjnej energii Antygona pozwoli by w podobny sposób otoczono symboliką jej własną śmierć? A może korzystając z „biernego oporu”, który w XX wieku był praktykowany przez charyzmatycznych przewodników ludu, Mahatmy Gandhiego oraz Martina Lutera Kinga, wyrzeknie się, w imię pokoju, walki?
Prowadzeni przez te pytania, poszukiwaliśmy jeszcze jednego, bardzo istotnego rejonu: różnorodności uczuć i postaw wobec śmierci bliskiej osoby. Uczuć niezwykle intensywnych, których nierzadko nie da się wyrazić. Wobec zinstytucjonalizowanej żałoby stoi więc żałoba osobista, indywidualne przeżywanie straty – w nim kryje się prawda, której nie da się podważyć.
Czas trwania: 2 godziny bez przerwy.
Uwaga: Sugerowany wiek odbiorcy powyżej czternastu lat.
Nagrody
ZŁOTA MASKA za najlepsze przedstawienie sezon 2012/2013
Zdjęcia
Recenzje
Ciało, które nie chce umierać
Anka Herbut, Dwutygodnik
Znikajaca Antygona
Michał Lachman, Łódź w kulturze
Taniec nad przepaścią
Małgorzata Karbowiak, Kalejdoskop
Antygona domaga się tajemnicy
Łukasz Kaczyński, Dziennik Łódzki
Antygona w Teatrze Nowym – recenzja
Joanna Brzezińska, Plaster Łódzki