17 listopada w Nowym prapremiera spektaklu-imprezy – „Mój pierwszy rave” twórczego duetu Agnieszki Jakimiak i Mateusza Atmana. Twórczynie i twórcy liczą na to, że publiczność włączy się do wspólnej zabawy.
Po co nam rave? – Jest oczyszczający – mówi Łukasz Jędrzejczak, autor muzyki, którą podczas spektaklu będzie miksował na żywo. – To ucieczka w bezpieczny świat, w którym jesteśmy odcięci od prozy trudnej i frustrującej rzeczywistości. Rave’y tworzą przestrzeń wspólnoty i otwartości na różne postawy, estetyki i wrażliwości.
Bez rave’ów nie da się też opowiedzieć historii Łodzi przełomu tysiącleci – bez tysięcy młodych ludzi, którzy tańczyli na szarych od pofabrycznego kurzu ulicach miasta z najwyższą w tamtym czasie w kraju stopą bezrobocia i najniższym poziomem wynagrodzeń. Do Łodzi przyjeżdżali artyści i fani muzyki klubowej z całej Europy, a Parada Wolności przez lata była jej znakiem rozpoznawczym.
„Jestem stąd, ale nigdy na Paradzie Wolności nie byłam. Nie byłam też na squacie na Węglowej, na imprezach w tunelu pod ulicą Pomorską, w klubie New Alcatraz. Wyjeżdżałam z Łodzi osiemnaście lat temu w przekonaniu, że tutaj wszystkiego należy się bać” – napisała Agnieszka Jakimiak, przystępując do prac nad spektaklem.
– Lęk jest ważnym tematem spektaklu, ale z perspektywy czasu staje się mniej straszny. Oswajamy go. Bawimy się nim – tłumaczy Mateusz Atman, drugi reżyser, autor dramaturgii i scenografii. – „Mój pierwszy rave” jest jak dobry, konceptualny album, ale to przede wszystkim przestrzeń integracji: łączy świat muzyki tanecznej i teatru, pozwala widzom dołączyć do tańca. Osobisty tekst Agnieszki splata się i równoważy z choreografią i muzyką. Jest tu dużo głośnej, dzikiej muzyki i pełen życia porywający rytm, ale jest też przestrzeń na refleksję i łódzki sentyment.
Na scenie zobaczymy trzy aktorki – trzy wcielenia Agnieszki. – Nigdy wcześniej nie pracowałam na autobiograficznym materiale, ale nie jest to też wiwisekcja – mówi reżyserka. – Ten rozpad na trzy „mnie”, w różnym wieku i na różnych etapach historii miasta, sprawia, że osobom z różnymi doświadczeniami łatwiej odnaleźć się w naszej scenicznej imprezie.
Stylem Agnieszki są inspirowane kostiumy do spektaklu: – Zrobiłam gruntowny risercz – mówi ich autorka Nina Sakowska. – Strój Agnieszki-dziewczyny nawiązuje do lat 90-tych; Agnieszka współczesna to 1:1 jej własne imprezowe kreacje; Agnieszka z przyszłości to wariacja na temat tego, jak ten styl może się rozwijać.
Obok Agnieszki główną bohaterką spektaklu jest Łódź. Dla Pauliny Walendziak, łodzianki z wyboru, spektakl jest spotkaniem z miastem i jego historią. – To miasto jest obietnicą czegoś, co ma nadejść – mówi. – W echach pustych fabryk, w zakurzonych przestrzeniach widzę przyszłość i możliwości. Dzięki rave’om poznaję Łódź. Żałuję, że w 1997 nie mogłam tu być…
Dla Halszki Lehman, drugiego alter ego Agnieszki, prapremiera spektaklu będzie – podobnie jak dla reżyserki – pierwszym łódzkim rave’em w życiu. – Byłam dziewczyną z dobrego domu, nie szukałam takich klimatów – śmieje się. – Ale cieszę się na to. Taniec jest manifestacja wolności.
Na łódzkich rave’ach bywała za to Mirosława Olbińska, Agnieszka z przyszłości – Nie pamiętam, kiedy odbył się mój pierwszy rave, ale pamiętam, gdzie: w Forum Fabricum. Pracowałam wtedy po sąsiedzku w Teatrze Studyjnym. Na imprezy przychodziliśmy co najmniej dwa razy w tygodniu, wychodziło się o świcie…
Czy usłyszymy brzmienia lat 90-tych? – Widzowie mogą się spodziewać echa tamtej muzyki, ale to nie będą kawałki oddające jeden do jednego estetykę końca drugiego tysiąclecia – opowiada Łukasz Jędrzejczak. – Trochę przeszłości, trochę teraźniejszości i trochę przyszłości. Wolne tempo-szybkie tempo: 90bpm (beats-per-minute, z ang. uderzeń serca na minutę), 200 bpm…
Dla tych, którzy już teraz czują przyśpieszone bicie serca, twórczynie i twórcy przewidzieli miejsca stojące, czy może raczej: tańczące. – To spektakl o zabawie, o byciu ze sobą we wspólnym rytmie, energii, miejscu – podkreśla choreograf Oskar Malinowski.
Na „Mój pierwszy rave” Teatr Nowy zaprasza 17 (prapremiera), 18 (spektakl połączony ze spotkaniem z twórczyniami/twórcami) i 19 listopada, 1 grudnia i w sylwestrowy wieczór.
Spektakl jest współfinansowany ze środków Miasta Łodzi.
Mecenasem spektaklu jest King Cross Developments, realizator inwestycji Flora Śródmieście, a partnerem premiery – festiwal Ravekjavik.